Historia
Zakład Krystalografii wywodzi się z jednej z pierwszych czterech katedr chemicznych powstałych na UMCS - Katedry Mineralogii i Petrografii. Katedra ta istniała w latach 1945-1957.
Następnie, w wyniku zmian programu studiów chemicznych, nazwa jej została zmieniona na Katedrę Mineralogii i Krystalografii (1957-1970).
W roku 1970 została utworzona Pracownia Krystalografii, która 7 kwietnia 1994 r. została przekształcona w Zakład Krystalografii.
W Zakładzie Krystalografii prowadzone są badania wykorzystujące, jako główne metody, dyfrakcję promieni rentgenowskich na preparatach monokrystalicznych i fazach proszkowych lub amorficznych.
Rentgenografia strukturalna monokryształów służy do badania stereochemii związków organicznych, w tym produktów naturalnych (pochodnych alkaloidów, cukrów, aminokwasów, steroidów) oraz cząsteczek leków i związków biologicznie aktywnych. Poznanie pełnej struktury cząsteczek oraz sposobu oddziaływań międzycząsteczkowych daje informacje o mechanizmie działania leków. Jednocześnie badane są ważne dla przemysłu farmaceutycznego problemy krystalochemiczne, takie jak zjawiska polimorfizmu, solwatacji i izostrukturalności kryształów molekularnych. Badane związki heteroorganiczne są wykorzystywane jako ligandy do syntezy kompleksów (głównie z jonami miedzi), które poddawane są testom na aktywność biologiczną. Do pełnej charakterystyki strukturalnej nowootrzymanych związków, oprócz rentgenowskiej analizy strukturalnej, stosowane są też inne metody eksperymentalne (termomikroskopia, spektroskopia IR, Ramana i absorpcji rentgenowskiej), a także metody chemii kwantowej.
Rentgenografia stosowana, w tym przede wszystkim metoda małokątowego rozpraszania promieni rentgenowskich, jest wykorzystywana do badań struktury faz porowatych (np. zeolitów, silikażeli, szkieł, węgli, tlenków glinu i cyrkonu) oraz skrobi. Posiadana aparatura SAXS (kamera Kratky’ego) pozwala na badanie niejednorodności w rozkładzie gęstości elektronowej o wymiarach 1–80 nm. Prowadzone są również prace z użyciem klasycznej dyfraktometrii proszkowej, mające na celu oznaczenie struktury związków międzymetalicznych, uporządkowanych materiałów porowatych, polimerów i innych. W ramach umów na wieloletnie świadczenie usług badawczych wyznaczono również kilkadziesiąt wzorcowych danych dyfrakcyjnych (finanse z 9 grantów otrzymanych z International Centre for Diffraction Data, USA).
Zobacz także informację o Pracowni i aktualny spis pracowników w Książce adresowej uczelni.